Boris Lehman

Boris Lehman, geboren in 1944, is al meer dan vijftig jaar een uitzonderlijk figuur in de Belgische filmcultuur. In zijn autobiografische oeuvre brengt hij zijn eigen leven en dat van de inwoners van zijn stad Brussel in kaart. Alledaagse momenten worden met minimale middelen door hem in scène gezet, met een steeds doeltreffende mise-en-scène die onmiskenbaar Lehmans signatuur draagt. Zijn films zijn niet los te denken van zijn persoon. Hij maakte bijna vijfhonderd films, die hij altijd persoonlijk voor zijn publiek presenteert terwijl hij zelf de filmprojector bedient.

De uitwisselingen tussen hem en zijn collega’s resulteerden geregeld in samenwerkingsverbanden. Zo werkte hij samen met Henri Storck aan onder andere Fêtes de Belgique (1970-1971), een reportage in tien luiken over Belgische volksfeesten, en assisteerde hij Chantal Akerman tijdens de draaiperiode van Jeanne Dielman, 23 quai du commerce, 1080 bruxelles (1975).

Niet lang na de voltooiing van zijn studies aan de Brusselse filmschool INSAS richtte hij het productiehuis Dovfilm op, om zijn eigen films te kunnen produceren. Op deze manier kon hij volledige controle houden over de productie en de relatie met zijn filmploeg. Daarnaast werkte hij tussen 1965 en 1982 in een rehabilitatiecentrum voor mentaal zieken, waar hij cinema als therapeutisch medium inzette. Ten slotte was hij ook actief als filmcriticus voor filmtijdschriften als Cahiers du Cinéma en Trafic.

Het derde deel beslaat de jaren 1998 tot 2010 en bevat gesprekken met Meriam Kerkour, Charlotte Grégoire, Yaël André en 10 andere figuren uit de filmwereld. De gesprekken worden afgewisseld met filmfragmenten.

Het tweede deel, opgenomen tussen 1995 en 1998, bestaat uit 17 gesprekken met onder andere Jean Rouch, Jonas Mekas en Robert Kramer. De gesprekken worden afgewisseld met filmfragmenten.

Het eerste deel uit 1995 omvat 15 gesprekken met protagonisten uit de Belgische en Franse cinema waaronder Henri Storck, Dominique Païni, Jean-Pierre Gorin en Jean-Marie Buchet. De gesprekken worden afgewisseld met filmfragmenten.

Na 44 jaar keert filmmaker Boris Lehman terug naar Lausanne, waar hij in 1944 werd geboren. Zijn ouders, Poolse joden, zochten er tijdens de Duitse bezetting toevlucht. Lehman herinnert zich niets van dit alles. Een film als een tijdmachine.

Over een periode van 15 jaar filmt Boris Lehman talloze gesprekken met filmvrienden zoals Jean-Rouch, Jonas Mekas en Robert Kramer. Het resultaat is een monumentaal werk, een acht uur durend manifest van onafhankelijke cinema.

Subscribe to Boris Lehman