Elias Grootaers (1981) is een Belgische documentairemaker en docent documentaire film. Zijn filmografie omvat Cinema Central (2005), Lignes. En quête d’une mémoire (2006), Not Waving, But Drowning (2009), de video-installatie The season has changed but we are still standing in the same place (2009) en Inside the Distance (2017). Hij co-monteerde, onder andere, Muito além (Mario Gomes, 2010), Kosmos (Ruben Desiere, 2015) en Un pays plus beau qu’avant (Hannes Verhoustraete, 2018), en monteerde La fleurière (Ruben Desiere, 2017) en Zlata (Mattias Bavré, 2023). Van 2006 tot 2022 was hij professor aan KASK / School of Arts Gent en hij doceerde ook aan LUCA School of Arts, P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) en de Universidad Nacional de Colombia. Hij was gastprofessor aan de Beijing Film Academy en het Minneapolis College of Art and Design. In 2013 was hij medeoprichter van Sabzian, waarvoor hij artikels heeft geschreven en teksten heeft samengesteld en vertaald. Van 2013 tot 2019 was hij artistiek directeur van Sabzian. Hij heeft verschillende filmprogramma’s samengesteld voor Sabzian en onder de naam Zéro de conduite.