Elias Grootaers

Elias Grootaers (1981) is een Belgische documentairemaker en docent documentaire film. Zijn filmografie omvat Cinema Central (2005), Lignes. En quête d’une mémoire (2006), Not Waving, But Drowning (2009), de video-installatie The season has changed but we are still standing in the same place (2009) en Inside the Distance (2017). Hij co-monteerde, onder andere, Muito além (Mario Gomes, 2010), Kosmos (Ruben Desiere, 2015) en Un pays plus beau qu’avant (Hannes Verhoustraete, 2018), en monteerde La fleurière (Ruben Desiere, 2017) en Zlata (Mattias Bavré, 2023). Van 2006 tot 2022 was hij professor aan KASK / School of Arts Gent en hij doceerde ook aan LUCA School of Arts, P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) en de Universidad Nacional de Colombia. Hij was gastprofessor aan de Beijing Film Academy en het Minneapolis College of Art and Design. In 2013 was hij medeoprichter van Sabzian, waarvoor hij artikels heeft geschreven en teksten heeft samengesteld en vertaald. Van 2013 tot 2019 was hij artistiek directeur van Sabzian. Hij heeft verschillende filmprogramma’s samengesteld voor Sabzian en onder de naam Zéro de conduite.

Een poëtisch portret van Giorgi Shakhsuvarian, een Armeense bokscoach uit Tbilisi. Al enige tijd gevestigd en werkzaam in België, bereidt hij een jonge bokser voor om Europees kampioen te worden. De film verweeft het gevoel van afstand, een vlottende ervaring van tijd en ruimte en de choreografie van het boksen.

Op weg naar het Verenigd Koninkrijk komen Indische vluchtelingen vast te zitten in hermetische non-zones vlakbij het toeristische deel van Zeebrugge, een Belgische badplaats. Samen met hen verliezen we langzaam elke notie van tijd en ruimte.

Subscribe to Elias Grootaers