Een cinematografische interpretatie van de gelijknamige voorstelling uit 1983 van het dansgezelschap Rosas die op meeslepende en minutieuze wijze architectuur, muziek en beweging verweeft.
Sinds 1983 staat Rosas danst Rosas bekend als een iconische voorstelling uit het repertoire van dansgezelschap Rosas. De film van Thierry de Mey uit 2002 brengt een cinematografische interpretatie van dit baanbrekende werk. De opnames vonden plaats in Leuven in de voormalige Technische School, ontworpen door architect Henry van de Velde. Door het scherpe ritmische montagewerk ontstaat er een verrassend visuele dynamiek die perfect aansluit bij de choreografie. Het generatieverschil tussen de dansgroepen benadrukt op een indrukwekkende manier de noties van vooruitgang en tijdloosheid die in het stuk verweven zitten. Met de film worden de onderliggende energie en het feministische karakter van het werk op krachtige wijze vastgelegd, terwijl de esthetische schoonheid ervoor zorgt dat een breed publiek wordt aangesproken.
“Het verfilmen van een dansproductie is een hachelijke onderneming. De regisseur moet bij voorbaat de pretentie laten varen dat hij eenvoudigweg een registratie van de voorstelling kan maken. Wie volstaat met een camera op de tribune, krijgt priegelige beelden van hupsende mensjes in de verte. Close-ups daarentegen ontnemen de kijker de blik op het overzicht van de choreografische patronen. Een gefilmde dansvoorstelling lijkt daarom gedoemd te mislukken. Ze is niet meer dan een slap aftreksel waarbij de dansante zinnelijkheid geheel verfletst is. Maar de regisseur kan van de nood ook een deugd maken. Als de camera-instellingen volledig opgaan in het ritme en de beweging van de choreografie, dan wordt de gefilmde dansvoorstelling een nieuw, autonoom kunstwerk. Rosas danst Rosas is wat dat betreft de gedroomde dansfilm. Componist en regisseur Thierry De Mey maakte van de gelijknamige voorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker en haar gezelschap Rosas een opwindende dansfilm, die de choreografie zichtbaar heeft verrijkt.”
Pieter Bots
“Dansfilms zijn een vorm van pure cinema, net zoals dans een vorm van puur theater is, zonder verhaaltje om het publiek bezig te houden. Het is een vorm van poëzie.”
Thierry De Mey
