↓
Chantal Akerman
Chantal Akerman (1950 - 2015) was filmmaakster, scenarioschrijfster, producente, kunstenaar en schrijfster, geboren in Brussel. Op haar vijftiende ontdekte ze toevallig Pierrot le Fou (1965) van Jean-Luc Godard, wat haar motiveerde om films te gaan maken. In 1967 ging ze naar de filmschool van Brussel (INSAS), maar ze verliet deze meteen, omdat ze zich bekneld voelde door de rigide regels van de opleiding. Het jaar daarop maakte ze haar eerste kortfilm, Saute ma ville (1968), haar eerste manifestatie van een vrije en radicale cinema. Begin jaren zeventig verhuisde Akerman naar New York, waar ze kennismaakte met de experimentele cinema van Jonas Mekas en Michael Snow. Hun werk had een diepe invloed op de films die ze daar maakte, zoals La Chambre (1972) en Hotel Monterey (1972).
Na haar terugkeer naar België regisseerde ze Je, tu, il, elle (1974) en verzamelde ze de fondsen voor de productie van Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975). Deze film over het dagelijkse leven van een huisvrouw, een belangrijk werk binnen de feministische cinema en vertoond op de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes in 1975, leverde haar internationale erkenning op. Het blijft een baanbrekend cinematografisch experiment, dat al decennialang bestudeerd en bewonderd wordt. In december 2022 werd de film door het Britse tijdschrift Sight&Sound uitgeroepen tot de beste film aller tijden.
Als onvermoeibare kunstenaar bewandelde Akerman haar eigen pad, waarbij ze narratieve conventies en geografische grenzen doorbrak en zich bewoog tussen verschillende genres als fictie, documentaire, musical en literaire adaptatie.
Haar filmografie omvat een vijftigtal films, die wereldwijd zijn vertoond en geprezen. Chantal Akerman wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste Europese regisseurs van haar generatie, dankzij haar moderniteit, haar vernieuwende benadering van beeld, tijd en ruimte, en de thematische reflecties die door haar werk lopen - over identiteit, verbondenheid, herinnering, feminisme, gender en seksualiteit.
De laatste film van Chantal Akerman is een portret van de moeder-dochter relatie tussen Akerman en haar moeder Natalia, een Holocaust-overlever en bekende verschijning in talrijke van Akermans films.
Een indringende documentaire over de strijd, hoop en ellende van Mexicaanse migranten die illegaal de grens met Amerika willen oversteken en voortdurend worden opgejaagd door immigratieautoriteiten terwijl ze proberen te ontsnappen aan de moeilijkheden in hun land.
Een reis door het Zuiden van de Verenigde Staten nadat een zwarte man gruwelijk werd vermoord door drie witte mannen, resulteert in een indringende meditatie over herinnering, geschiedenis, landschap, trauma en rebellie.
Een cinematografische reis die ons brengt van het einde van de zomer tot het hart van de winter, en van Oost-Duitsland tot Moskou. Minimalistische handelingen dragen het verhaal van de film: dat van mensen die onderweg of op de vlucht zijn in een land dat niet meer lijkt te bestaan.
In een winkelgalerij ontmoeten klanten en winkelmeisjes elkaar dagelijks. Allen bezingen ze de liefde en dansen op het ritme van het koor shampoomeisjes. Een muzikaal drama met complexe amoureuze verwikkelingen.
In deze mozaïekfilm laten mannen, vrouwen en kinderen, bevangen door hun verlangens, zich meeslepen in de overdaad van hun gevoelens tijdens een warme, stormachtige zomeravond in de stad.
Anna, een Belgische filmmaker, reist door Noordwest-Europa om haar laatste film te promoten. De tijdelijke haltes en vluchtige ontmoetingen onderweg schetsen een portret van een jonge vrouw.
Drie dagen in het leven van Jeanne Dielman, een jonge weduwe die samen met haar zoon Sylvain volgens een onwrikbare routine leeft. Tot er iets gebeurt dat haar ordelijke leven grondig dooreengooit.
Een debuutfilm over drie momenten in de coming-of-age van een meisje dat de volwassenheid nadert en een deel van zichzelf zal moeten opgeven om te voldoen aan de normen van dat volwassen zijn.
Panning-shots beschrijven de ruimte van een kamer als een opeenvolging van stillevens, waarna de filmmaakster zelf in beeld verschijnt, zittend in bed.